Zingen bij Popkoor The Inspiration
Ik ben Wilbert Alberts en ik zing al sinds de oprichting bij Popkoor The Inspiration. Zoals bij veel gemengde koren zijn de heren ook bij The Inspiration in de minderheid. Dat betekent dat we met een 8 tal zangers de tenorpartij voor onze rekeningen nemen. Wat ik het leukst vind aan het zingen in koorverband is het moment waar een nieuw stuk voor het eerst een beetje redelijk begint te klinken zodat je goed kunt horen hoe drie afzonderlijke melodieën (sopranen, alten en tenoren) samen een prachtig geheel gaan vormen.
Het is vergelijkbaar met het bouwen van een huis. In het begin is er alleen maar een idee, snel genoeg uitgewerkt op een tekening. Maar dan komen de bouwers en al snel staat er een prachtig huis waar de vlag in de nok kan. Zo is het ook met het instuderen van een nieuw lied. De partituur is de bouwtekening en na een week of 3 bouwen, ofwel repeteren, kun je al echt een idee krijgen van hoe fraai het huis gaat worden. Af en toe ben ik zelf betrokken bij het maken van onze arrangementen en dan voel ik me ook echt even de architect. Dan is het extra spannend om te horen of dat wat er dan uit het koor gaat komen ook overeenkomt met datgene wat we in ons hoofd hadden toen we de partituur maakten.
Gelukkig heerst er een goede sfeer in het koor. In de repetities wordt er hard gewerkt en dan is het fijn als iemand met een grappige opmerking de club weer eens even flink aan het lachen brengt. En gelachen wordt er meer dan voldoende. Wat mij betreft mag het gelach nog luider klinken als dat tenminste het gevolg is van meer aanwas. Als ons koor zou groeien tot 50 of 60 leden zouden onze mogelijkheden alleen maar groter worden. Zo zouden we dan bijvoorbeeld onze heren kunnen splitsen in tenoren en bassen. Of de alten en sopranen zouden elk twee melodielijnen kunnen gaan zingen. Zo blijft er altijd nog iets om naar uit te kijken.
Wilbert.
